Άνθρωπο...
-που να βρίσκει ένα μέρος να παρκάρει το αυτοκίνητό του, το μέρος να είναι μπροστά σε ράμπα/διάβαση για καροτσάκια και να προτιμάει να μην το αφήσει εκεί αλλά να συνεχίσει να ψάχνει για άλλο ελεύθερο μέρος που να μην ενοχλεί κανέναν,
-που να χρησιμοποιεί συνέχεια το ευχαριστώ/παρακαλώ,
-που να μην προσπαθεί να "κλέψει" ασύρματο ίντερνετ, δορυφορικό σήμα, νερό, ρεύμα κοκ,
-που να μην νομίζει οτι το να βάλει tv/dvd στο αυτοκίνητό του είναι αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του,
-που να μην βλέπει (και διασκεδάζει) στη tv εκπομπές τύπου x-factor, big-brother, top-model, fame story γιατί το καταλαβαίνει οτι είναι μπούρδες και δεν του προσφέρουν τίποτα,
-που να μην κοιτάζει τι ρούχα φοράω, τι αυτοκίνητο έχω, πόσο ακολουθώ/παρακολουθώ τα νέα gudgets, εάν το παιδί μου είναι όμορφο, κοντό, με μεγάλη μύτη και αν περπάτησε 6 ή 106 μηνών κ.ο.κ
-που να μην ζει για να δουλεύει αλλά να δουλεύει για να ζει,
-που να βρίζει τους πολιτικούς/δημοσιογράφους/lifestyle τύπους και όταν τους δει ζωντανά μπροστά του να συνεχίζει να τους τα "χώνει" και όχι να τους σφίγγει το χέρι και να φωτογραφίζεται μαζί τους,
-που να βρίσκει παρατημένα σκουπίδια έξω από κάδους απορριμάτων και να σκύβει να τα πάρει να τα πετάξει ο ίδιος μέσα στο κάδο,
-που να μην χρησιμοποιεί την όποια δύναμη/αδυναμία/ιδιαιτερότητα/εξουσία του για να επιβληθεί ή να αποκομίσει κάποιο όφελος έναντι κάποιου άλλου,
-που να βλέπει οτι κάτι δεν πάει καλά ηθικά/δεοντολογικά/πολιτισμικά/κοινωνικά και να το λέει/επισημαίνει χωρίς να σκέφτεται το τι θα πει ο κόσμος,
-που να μπορεί να επιβληθεί με το λόγο του και όχι με βρισιές/ξύλο/απειλές (ενώ θα μπορούσε να το κάνει)
-που να νοιώθει τυχερός που γεννήθηκε και ζει,
-που να βοηθάει ηθικά/υλικά/ψυχικά το συνάνθρωπό του χωρίς να περιμένει ανταμοιβή (άμεση ή μελλοντική)
-που να καταλαβαίνει οτι οι θρησκείες/εκκλησίες είναι οτι και ο άγιος βασίλης,
-που να εκπέμπει ευγένεια, σεβασμό και ποιότητα χαρακτήρα στους άλλους,
-που να είναι ο ορισμός του ανθρώπου και να λειτουργεί βάσει του κοινού συμφέροντος και όχι βάσει του προσωπικού,
-που να συμπεριφέρεται σε έναν ανάπηρο άνθρωπο όπως θα συμπεριφέρονταν σε έναν "αρτιμελή/φυσιολογικό" άνθρωπο (π.χ εάν ανακαλύψει έναν ανάπηρο απατεώνα να αντιδράσει όπως θα αντιδρούσε σε έναν "αρτιμελή/φυσιολογικό" απατεώνα),
-που να μην "κρύβεται" μέσα στο πλήθος για να καλυφθεί ο ίδιος (π.χ σε έναν παιδότοπο που υποτίθεται οτι απαγορεύεται το κάπνισμα, να μην πει στον εαυτό του, έλα μωρέ αφού καπνίζουν οι άλλοι ας καπνίσω κι εγώ),
-που να προσφέρει τη θέση του στο λεωφορείο/τραμ/μετρό σε ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη και όχι (για λόγους καθωσπρεπισμού) σε όποιον είναι κάποια χρόνια μεγαλύτερός του,
-που να μην ενημερώνεται βλέποντας τις ειδήσεις (τις ποιες?) του star,
-που το μυαλό/νοημοσύνη του να αρνείται να ανοίξει την "πόρτα" σε άχρηστες/ασήμαντες πληροφορίες τύπου όλων των εκπομπών τηλεόρασης από τις 6 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ
-που να έχει τη δύναμη (γιατί έτσι κατάντησε) να διαβάσει ΚΑΙ κανένα βιβλίο ή μπλογκ που πραγματικά θα του δώσει τροφή για σκέψη
Αλήθεια, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;
Που είναι κρυμμένοι/φοβισμένοι; (στη πραγματική ζωή εννοώ και όχι στη μπλογκόσφαιρα).
Που είσαι ρε συ; Εσένα ψάχνω...
Υ.Γ. Μιας και αναφέρθηκα σε τροφή για σκέψη και υπάρχει κάποιος που "πεινάει" η σκέψη του, ας ρίξει μια ματιά και σε αυτό το μπλογκ http://sunday-robin.blogspot.com (ο Ρομπέν των Κυριακών)...κάτι θα βρει να "τσιμπήσει"!
