Είναι μερικές φορές που ξεκινάς να περιγράψεις κάποια γεγονότα/καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω σου και διαπιστώνεις στην πορεία οτι δεν μπορείς να τεκμηριώσεις τη σκέψη σου χωρίς να πλατειάσεις και κατ΄επέκταση χωρίς να κουράσεις αυτούς που σ΄ακούνε/διαβάζουν.
Βλέπεις π.χ πως ο επιδερμικός/ευτελής/σταρχιδικός τρόπος σκέψης και οι πράξεις ορισμένων ανθρώπων εκτός κοινοβουλίου δεν διαφέρουν και πολύ από τον τρόπο σκέψης και δράσης της πλειονότητας (νομίζω) των βουλευτών/υπουργών.
Ο ένας πολεμάει/εχθρεύεται τον καπιταλισμό, τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, το κεφάλαιο, τη συσσώρευση χρήματος σε λίγους, αλλά πάει και γεννάει το παιδί του σε σουίτα με κόστος δεκαπέντε με είκοσι χιλιάρικα, στην ουσία αναιρώντας τα λόγια και τα πιστεύω του. Λόγια και πιστεύω, που τον οδήγησαν στη θέση που βρίσκεται.
Βλέπεις π.χ πως ο επιδερμικός/ευτελής/σταρχιδικός τρόπος σκέψης και οι πράξεις ορισμένων ανθρώπων εκτός κοινοβουλίου δεν διαφέρουν και πολύ από τον τρόπο σκέψης και δράσης της πλειονότητας (νομίζω) των βουλευτών/υπουργών.
Ο ένας πολεμάει/εχθρεύεται τον καπιταλισμό, τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, το κεφάλαιο, τη συσσώρευση χρήματος σε λίγους, αλλά πάει και γεννάει το παιδί του σε σουίτα με κόστος δεκαπέντε με είκοσι χιλιάρικα, στην ουσία αναιρώντας τα λόγια και τα πιστεύω του. Λόγια και πιστεύω, που τον οδήγησαν στη θέση που βρίσκεται.
Ο άλλος/άλλη βάζει υποψηφιότητα στις εκλογές, εκλέγεται βουλευτής, γίνεται υπουργός γνωρίζοντας οτι για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια τον έτερον του ήμισυ "κλέβει" αυτό που αυτός/αυτή θέλησε να "υπηρετήσει" (δηλ το κράτος). Και όταν το "μυστικό" μαθεύεται ,αντί να τα παρατήσει, να ζητήσει συγνώμη και να κερδίσει τουλάχιστον τη συμπάθεια του κόσμου,
αυτός/αυτή παραμένει στη θέση του/της, στην ουσία "γράφοντάς" μας κανονικά.
Ο άλλος/άλλη χρησιμοποιεί το παιδί του/της, λέγοντας οτι "το έκανα για το παιδί μου", για να πλουτίσει. Και πάνω που (ίσως) λες οτι, εντάξει δεν πειράζει, όντως το έκανε για να βγάλει πολλά χρήματα για το καλό του παιδιού του/της, βλέπεις οτι αυτός/αυτή θα συνεχίσει να το κάνει για το παιδί του/της. Καταλαβαίνεις τότε οτι το παιδί χρησιμοποιήθηκε για το χάιδεμα των δικών μας αυτιών και για δική του/της "ηθική προστασία".
Και στις τρεις περιπτώσεις (υπάρχουν βέβαια εκατοντάδες άλλες), παρουσία δίνουν η υποκρισία, ο σταρχιδισμός και η ανηθικότητα. Ευθιξία, απούσα. Εγώ βλέπω ίδιο τρόπο σκέψης και στις τρεις περιπτώσεις. Θα μπορούσε άνετα το πρόσωπο του τρίτου παραδείγματος να έχει την ιδιότητα των δύο πρώτων. Η ηθική και των τριών στα ίδια ακριβώς επίπεδα. Οι πράξεις και τα λόγια τους παρεμφερή.
Και ενώ γράφεις/σκέφτεσαι σου έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις.
Ρε συ, αυτό που περιγράφεις είναι το Ελληνικό Κοινοντούβλιο.
Υ.Γ1 Τα παραδείγματα θα μπορούσε να είναι περισσότερα (η διαφορετικά), αλλά τα τρία συγκεκριμένα είναι "φρέσκα".
Υ.Γ2 Τελικά μάλλον πλατείασα.